تفاوت اینجا بود که مردم عادی قلیان را طبق عادت و طبقه بالای جامعه آن را با تشریفات و با استفاده از قلیان‌هایی که با طرح‌های زیبا، به زعم خودشان، تزیین شده بود استعمال می‌کردند. اصلا قلیان‌کشی شده بود نشانه تمایز و معیاری که برخی با آن طبقه اجتماعی خود را به رخ برخی دیگر بکشند. ناصرالدین‌شاه هم قلیان‌کش قهاری بود. در سفر، شکار، وقت و بی‌وقت قلیان می‌کشید، خب! طبعا این شاه قجر باید قلیان‌های زیادی داشته باشد که هرکدام سراز جایی درآورده‌اند.

چند سال پیش، در موزه‌ای در فرانسه، کوزه‌های سفالی به نمایش درآمد که گفته می‌شود یکی از آنها قلیان سفالی مربوط به‌ دوران قاجاریه و متعلق به شخص ناصرالدین شاه بود، اما بشنوید از چرایی سر درآوردن قلیان ناصری از یک موزه در اروپا:

دکتر «ژوزف تولوزان»، پزشک فرانسوی، که در نیمه‌ دوم قرن نوزدهم میلادی در ایران زندگی می‌کرد، به مدت ٣٠ سال به‌عنوان پزشک مخصوص ناصرالدین شاه در دربار ایران رفت‌وآمد داشت.
تولوزان ١٢١ سال پیش، سی‌ام ژوئیه ١٨٩٧ (٨ مرداد ١٢٧٦) در تهران به قتل رسید. راز قتل مرموز او هنوز کشف نشده، اما برخی روایت می‌کنند که به‌دستور مظفرالدین‌شاه قهوه قجری به او خورانده و  کشته شده است. به گواه تاریخ‌پژوهان، این شیء باستانی را همین مقتول در سال ١٨٨٤ میلادی (١٢٦٣ هجری شمسی) از ایران خارج کرده  تا ١٣٤ سال بعد، یعنی سال ١٣٩٧، به‌طور موقت از خزانه موزه فرانسه بیرون بیاید و در موزه کنفلوانس شهر لیون در معرض نمایش عموم قرار گیرد.

منبع: همشهری