به گزارش آخرین نیوز به نقل از فارس، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسین حسینی قمی در سخنرانی دوشنبه شب حرم مطهر بانوی کرامت، اظهار کرد: امیرالمؤمنین(ع) در حکمت ۱۵۰ نهج البلاغه در پاسخ به فردی که از ایشان موعظه‌ای خواسته بود فرمودند از کسانی مباش که امید به آخرت آباد دارند بدون اینکه عملی انجام بدهند.

وی با بیان اینکه کلمات اهل بیت(ع) برگرفته از قرآن است، گفت: این موعظه امیرالمومنین(ع) مستند به آیه ۲۱۴ سوره بقره است که خداوند می‌فرماید شما فکر کرده‌اید وارد بهشت می‌شوید؟ آیا نشنیدید که امت‌های گذشته سختی‌های فراوانی کشیدند و به دنبال نصرت خدا بودند؟ بنابراین نمی‌شود بدون عمل امید به رضوان و رحمت الهی داشت.

استاد حوزه علمیه گفت: موعظه دوم امیرالمؤمنین(ع) این است که از کسانی نباش که به خاطر آرزوهای طولانی توبه را به تأخیر می‌اندازند؛ وقتی حرف می زنند مانند زاهدها هستند ولی عملشان مانند کسانی است که شیفته دنیا هستند.

وی با بیان اینکه زهد به معنی کنار گذاشتن دنیا نیست، افزود: زاهد به کسی می‌گویند که اگر چیزی از دست بدهد غصه نمی‌خورد و اگر روزی دنیا به او اقبال کرد شادی همراه با غفلت او را نمی‌گیرد.

حسینی قمی ادامه داد: در ادامه حضرت فرمودند از کسانی نباش که هرچه از دنیا به او بدهند سیر نمی‌شود ولی اگر دنیا را از او گرفتند و دنیا به او نرسید قانع نیست و عاجز از شکر داده های پروردگار است و نعمت های بیشتری می‌خواهد.

وی با بیان اینکه ما همیشه بدهکار خداوند هستیم، گفت: اگر این باور را داشته باشیم که طلبی از خدا نداریم اگر حاجتی از ما برآورده نشد بی دین نمی‌شویم و اگر خدا نعمتی به ما داد آن را از لطف خدا می دانیم.

استاد حوزه علمیه با اشاره به خطبه ۳۱ نهج البلاغه که طولانی ترین خطبه نهج البلاغه است، گفت: حضرت فرمودند کلید خزائن الهی دست تو است و با دعا می توانی این خزائن را به روی خود باز کنی و اگر روزی اجابتت به تأخیر افتاد ناامید مباش زیرا چه بسا چیزی که تو می‌خواهی خیر نباشد و خدا خیر بزرگتری را برای تو در نظر گرفته باشد.

وی تصریح کرد: امیرالمؤمنین(ع) در کلام دیگری می‌فرمایند اگر کسی خالصانه دعا کند یکی از این سه چیز گیرش می‌آید؛ اول اگر مصلحت بود حاجتش برآورده می‌شود، اگر مصلحت نبود خیر دیگری به او می‌رسد و اگر باز هم مصلحت نبود شری از او دور می‌شود بنابراین هیچ دعایی بدون اجابت نیست.

حسینی قمی ادامه داد: امیرالمؤمنین(ع) در ادامه حکمت ۱۵۰ نهج البلاغه فرمودند از کسانی مباش که دیگران را نهی از منکر می‌کند ولی خودش آن منکر را انجام می‌دهد و یا دیگران را امر به معروف می‌کند ولی خودش اهل آن معروف نیست؛ خداوند در سوره صف می فرماید ای کسانی که ایمان آوردید چرا حرفی می‌زنید که عمل نمی‌کنید.

وی با تأکید بر اینکه اگر امر به معروف می‌کنیم باید خودمان هم عامل به آن باشیم، افزود: اگر پدرها و مادرها می‌خواهند فرزندان خوبی داشته باشند به گفتار و نصیحت کردن نیست بلکه باید عملشان درست باشد زیرا محال است پدری دروغ بگوید و انتظار داشته باشد که فرزندش به او دروغ نگوید.

استاد حوزه علمیه افزود: امیرالمؤمنین(ع) فرمودند از کسانی نباش که می‌گویند ما بندگان صالح خدا را دوست داریم اما پیرو آنها نیستیم و می‌گویند ما با گنهکاران بد هستیم اما خودشان از جمله آنها هستند ؛ از کسانی نباش که به خاطر گناهان زیادی که انجام داده‌اند از مرگ فراری هستند اما در عمل همان گناهان را انجام می‌دهند.

وی با بیان اینکه حضرت در این حکمت فرمودند از کسانی مباش که وقتی بیمار هستند پشیمان می‌شوند ولی وقتی خوب شدند دوباره به لهو و لعب می پردازند، گفت: بسیاری از ما اینچنین هستیم که فقط در گرفتاری‌ها به یاد خدا هستیم و در روایات داریم که افرادی که همیشه به یاد خدا هستند وقتی در گرفتاری خدا را صدا می‌زنند فرشتگان می‌گویند این صدا چقدر آشنا است.

حسینی قمی بیان کرد: پیامبر(ص) فرمودند روز خوشی و راحتی خودت را به خدا نشان بده تا در روز گرفتاری تو را بشناسند و خداوند در قرآن می‌فرماید اگر رحمت ما شامل حال انسان نشود و روزی آن را از او بگیریم ناسپاسی می‌کند و اگر دوباره به او نعمت دادیم می گوید گرفتاری من برطرف شد و به خود فخر و مباهات می‌کند.

وی با بیان اینکه از هنرهای امیرالمؤمنین(ع) این است که یک مفهوم را با عبارات مختلف بیان می‌کنند، افزود: جمله بعد امیرالمؤمنین(ع) این است که از کسانی نباش که روزی که سلامت پیدا می‌کنند عجب و خودبزرگ‌بینی آن‌ها را فرامی‌گیرند و روزی که در بیماری هستند ناامید می‌شوند.